डोळ्यामधले रक्त थिजावे
ओठहि व्हावे हिरवेकले
आणि गिळावया
लाख वेदना.
ज्या लाखांच्या अंगांगावर
फुटती
फडा उग्रशा, उफाडणाऱ्या
निवडुंगाच्या.
नुरते तेव्हा
माझें... माझें..... मीपण,
नुरती पुढले बेत आणखी
मागील काही आठवण,
नुरते तेव्हा दुखःहि
सांगायचे कण्हून.....
सहस्त्राक्ष त्या फणीफणीला
दिसते एकच :
अंग चोरुनी आहे सरकत
वरती वरती
भयाकूल नभ.
शनिवार, ३ जुलै, २०१०
वेदना - इंदिरा संत (मृगजळ ह्या काव्यसंग्रहातून)
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा