पक्षांचे ठसे - सुधीर मोघे ( 'पक्षांचे ठसे' ह्या काव्यसंग्रहातून)

सुधीर मोघ्यांच्या कवितेशी माझी ओळख झाली ती त्यांच्या 'पक्षांचे ठसे' ह्या कवितेमुळे माझे कॉलेज नुकतेच संपले होते. पूर्वी सतत ज्या मित्र मैत्रिणीच्या गराड्यात दिवस जायचा ते आम्ही सर्व आपापल्या नोकरी-धंद्यात व्यग्र झालो. पण त्या मुक्त, मुग्ध, आशावादी, सोनेरी दिवसांच्या आठवणी मनात ताज्या होत्या आणि त्याच सुमारास हि कविता माझ्या वाचनात आली आणि मनात घर करून गेली....

कुठून कुठून येतात पक्षी
आणि आभाळ भरून जातं
सोनेरी नादांची भरजरी नक्षी
आभाळ दिमाखात मिरवीत रहातं

त्या पक्षांना न नाव-गावं
रेषांत गवसणार रूपही नसतं
रंगाचा, स्वरांचा धूसर कल्लोळ
एवढंच त्यांचं अस्तित्व भासतं

क्षणाच्या संगतीची जीवघेणी भूल
कण-कण व्यापून टाकते
एरवीची सावध शहाणी जाण
खुळ्या आवर्तात विरघळून जाते

स्वप्नात स्वप्न दिसावं तसं
क्षणात सारं घडतं, संपतं
खिन्न, रित्या प्राणांनी आभाळ
तोल तोल सांभाळत रहातं